برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۷۵

۸

	ابر آمد و باز بر سَرِ سبزه گریست			بی باده گُلرنگ نمی‌باید زیست
	این سبزه که امروز تماشاگه ماست			تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست

۹

	اکنون که گُلِ سعادتت پُربار است			دست تو ز جام می چرا بیکار است
	می خور که زمانه دشمنی غدّار است			در یافتن روز چنین دشوار است

۱۰

	امروز تُرا دسترسِ فردا نیست			و اندیشهٔ فردات بجز سودا نیست
	ضایع مکن ایندم اَر دِلَت شیدا نیست			کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

۱۱

	ای آمده از عالم روحانی تفت			حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
	مِی خور چو ندانی از کجا آمدهٔ			خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

۷۳