برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۵۳

	از رنج کشیدن آدمی خُرد گردد			قطره چو کشد حبس صدف در گردد
	گر مال نماند سر بماناد بجای			پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد

 

	بر چشم تو عالم ارچه می‌آرایند			مگرای بدو که عاقلان نگرایند
	بسیار چو تو شدند و بسیار آیند			بربای نصیب خویش کت بربایند

 

	برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم			زان پیش که از زمانه تابی بخوریم
	کاین چرخ ستیزه روی ناگه روزی			چندان ندهد امان که آبی بخوریم

 

در اینجا هم توجّه میدهیم که رباعی ششم و رباعی دهم از رباعیهائی است که در مونس الاحرار نیز آمده است.

۵۱