برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۱۳۸

	از خلق جهان و هستی فانی ما			دانسته نشد بغیر نادانی ما
	حیرانی ما بود مراد از همه چیز			یارب چه مراد است ز حیرانی ما

این رباعی را هم که بخواجه نصیر طوسی منسوبست نقل میکنیم:

	آنقوم که راه بین فتادند و شدند			کس را بیقین خبر ندادند و شدند
	آن عقده که هیچکس نتانست گشاد			هریک بندی برآن نهادند و شدند

خواجه حافظ میفرماید:

	حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو			که کس نگشود و نگشاید بحکمت این معمّا را

نیز میفرماید:

	چیست این سقف بلند ساده بسیار نقش			زین معمّا هیچ دانا در جهان آگاه نیست

و میفرماید:

	در کارخانهٔ که ره عقل و فضل نیست			وهم ضعیف رای فضولی چرا کند

۱۳۶