این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
| این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است | کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست | |||||
رباعی ۲۶– قدما که معتقد بافلاک بودند در عدد آنها اختلاف داشتند.
رباعی ۲۸– بامید شک یعنی در حال شک و تردید. این رباعی اظهار تاسّف و تحسر از اینست که حقیقت کار جهان را نمیتوانیم معلوم کنیم.
رباعی ۲۹– یکی از بهترین رباعیات است و یک دنیا معنی دارد. گویندگان دیگر هم در این معنی بسیار سخن رانده‌اند در اینجا بذکر این شعر حافظ اکتفا میکنیم که میفرماید
| چه جای شکر و شکایت ز نقش بیش و کم است | که بر صحیفهٔ هستی رقم نخواهد ماند | |||||
رباعی ۳۰– در باب رباعی ۷ توجّه دادیم که یک از وجوهی که خیّام تنبیه بر مرگ میکند اینست که شاه و گدا در این امر یکسانند و گفتیم خیّام چندین رباعی در این معنی خاص دارد از جمله آنها یکی همین است.
گویندگان دیگر نیز در اشعار فراوان باین معنی توجّه کرده‌اند قصیده معروف خاقانی
۱۳۰
