این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
و نیز فرموده است:
خیز و در کاسهٔ ما آب طربناک انداز | پیشتر زانکه شود کاسهٔ سر خاک انداز |
و همچنین:
روزیکه چرخ از گِل ما کوزهها کند | زنهار کاسهٔ سر ما پُر شراب کن |
و نیز:
آخرالامر گِلِ کوزه گران خواهی شد | حالیا فکر سبو کن که پُر از باده کنی |
شعرای متقدّم بر خیّام هم این فکر را داشتهاند چنانکه فرّخی میفرماید:
خیز تا بر گل نو کوزککی باده خوریم | پیش تا از گِلِ ما کوزه کُند دست زمان |
رباعی ۲– یکی از خصایص خیّام ذوق و عشقی است که بمناظر زیبا و صفای طبیعت دارد از قبیل مهتاب و سبزه و گُل و خزان هرچند شأن شاعر این است ولیکن در خیّام بخوبی ظاهر و پیداست که این سخنها را برای شاعری و لفّاظی
۱۱۷