برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۱۱۹

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

و نیز فرموده است:

  خیز و در کاسهٔ ما آب طربناک انداز پیشتر زانکه شود کاسهٔ سر خاک انداز  

و همچنین:

  روزیکه چرخ از گِل ما کوزه‌ها کند زنهار کاسهٔ سر ما پُر شراب کن  

و نیز:

  آخرالامر گِلِ کوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پُر از باده کنی  

شعرای متقدّم بر خیّام هم این فکر را داشته‌اند چنانکه فرّخی میفرماید:

  خیز تا بر گل نو کوزککی باده خوریم پیش تا از گِلِ ما کوزه کُند دست زمان  

رباعی ۲– یکی از خصایص خیّام ذوق و عشقی است که بمناظر زیبا و صفای طبیعت دارد از قبیل مهتاب و سبزه و گُل و خزان هرچند شأن شاعر این است ولیکن در خیّام بخوبی ظاهر و پیداست که این سخن‌ها را برای شاعری و لفّاظی

۱۱۷