برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۱۱۲

۱۵۶

	یک جرعه میِ کهن ملکی نو به			وز هرچه نه می طریق بیرون شو به
	در دست به از تخت فریدون صدبار			خشتِ سر خم ز مُلک کیخسرو به

۱۵۷

	آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی			معذوری اگر در طلبش میکوشی
	باقی همه رایگان نیرزد هشدار			تا عمر گرانبها بدان نفروشی

۱۵۸

	از آمدنِ بهار و از رفتن دی			اوراق وجود ما همی گردد طی
	می خور مخور اندوه که فرمود حکیم			غمهای جهان چو زهر و تریاقش می

۱۵۹

	از کوزه گری کوزه خریدم باری			آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری
	شاهی بودم که جام زرّینم بود			اکنون شده‌ام کوزهٔ هر خمّاری

۱۱۰