و ایشان نمی بیند یعنی شعور و ادراک ندارند (۱۹۸) بگیر عفو را یعنی صفت گذشت وچشم پوشی اختیار کن وحکم بکن نیکوئی و دوری کن بعنی روبگردان از نادانان (۱۹۹) و اگر بر انگیزاند تو را یعنی عارض شود و وسوسه از شیطان پس پناه جوی خدا بدرستی که خدا شنوندهٔ داناست (۲۰۰) بدرستی آنکسانیکه پرهیزکاری کردند اگر برسد ایشانرا وسوسه از شیطان یاد میکنند خدا را در آن هنگام ایشان بینایایند (۲۰۱) و برادران ایشان یعنی کافران میکشاند ایشان در گمراهی بعد از آن تقصیر نمیکنند یعنی دست از گمراهی ایشان در نمی دارند (۲۰۲) و اگر نیاوری ایشان را معجزه میگویند چرا فراهم نیاوردی معجزهٔ را بگو ای پیغمبر جز این نیست متابعت میکنم و آنچه را که وحی میشود بسوی من از جانب پروردگار خودم این قرآن بینائیها و دلیل است از جانب پروردگار شما و راهنماست و رحمت است از برای قومی که ایمان می آوردند (۲۰۳) و هنگامیکه خوانده میشود قرآن پس استماع کنید یعنی طلب شنیدن کنید مر قرآن را و خاموش باشید شاید شما کرده شوید (۲۰۴) و ذکر کن پروردگار خودت را در دل خودت از روی ترس و زاری و سوای جهر از قول یعنی بطور بلند و فریاد ذکر خدا بکنید که رها شود بلکه بطور خفا و آهستگی عرض عبودیت کنید در صبح و شام و نباش از بی خبران (۲۰۵) بدرستی آن کسانیکه نزد پروردگار تو هستند یعنی ملاک طلب تکبر میکند از عبادت کردن بخدا و تسبیح میفرستند خدا را از برای او سجده میکنند
﴿سورهٔ انفال هفتاد و شش آیه و در مدینه طیبه نازل شده است﴾
بنام خداوند بخشاینده مهربان
سؤال میکنند تو را از انفال یعنی از غنیمت گو ای محمد انفال از برای خداست و رسول خدا پس بپرهیزید از خدا و اصلاح میان خودتان و اطاعت کنید خدا و رسول خدا را اگر هستید شما ایمان آورندگان (۱) بدرستی که مؤمنین آنانند اگر ذکر شود بخدا بترسد دلهای ایشان و اگر خوانده شود برایشان آیات خدا که قرآن است زیاد میکند ایشان ایمان را و بر پروردگار خودشان توکل میکنند (۲) آنکسانیکه بر پا میدارند نماز را و از آنچه روزی دادیم ما ایشانرا انفاق میکند (۳) آن گروه ایشانند ایمان آورندگان براستی و درستی از برای ایشان است درجاتی معنی مراتبی نزد پروردگارشان آمرزش و روزی نیکو (۴) همچنانکه بیرون کرد تو را پروردگار تو از خانه خودت براستی و درستی که طایفه از مؤمنین هر آینه کارهند یعنی از رفتن بجنگ بدر (۵) مجادله می کنند تو را
