مستدعیات دنبوی شما و مشرک بودن را از یاد شما بیرون می برد خدا (۴۱) و هر آینه بتحقیق فرستادیم ما رسولان بسوی امتان پیش از تو پس گرفتیم ما ایشان را بسختی و آفت که شاید ایشان تضرع و زاری کنند (۴۲) پس چرا وقتی آمد ایشان را عذاب مازاری کردند ولیکن سخت شده است دلهای ایشان و زینت داده است از برای ایشان شیطان آنچه را بودند که میکردند (۴۳) پس چون فراموش کردند کافران آنچه را که پند داده شده بودند بآن از باساء و ضراء گشودیم بر ایشان در بهای هر چیز را تا چون شاد شدند بچیزیکه داده شدند ما ایشان را ناگاه پس آن وقت که ایشان ناامید شدند (۴۴) پس برده شد و بر کنده شد بیغ و دم گروهی آنهائی که ظلم کردند و حمد از برای خدائی است که پروردگار عالمیان است (۴۵) بگو ای محمد آبا چه میبینید اگر بگیرد خدا شنوای شما را که کر شوید و بینائی شما را که کور شوید و مهر زند بر دلهای شما کیست خدائی که بیاورد با بدهد شما را آنچه از شما رفته است که سمع و بصر باشد نگاه کن چگونه میگردانیم آیات و نشانه ها را یعنی گاهی در ترغیب و گاهی در تنبیه بیان میفرمائیم بعد از آن ایشان یعنی کفار اعتراض می کنند و رو میگرداند (۴۶) بگو آیا میبینید شما اگر باید شما را عذاب خدا غفلة یا بطور آشکار یعنی با مقدمات آیا هلاک کرده میشود مگر گروهی که ظلم کنندگانند (۴۷) و نمی فرستیم ما پیغمبران را مگر مژده دهندگان و وبیم کنندگان پس هر که ایمان بیاورد و باصلاح آورد پس نیست ترسی بر ایشان و نه ایشان اندوهناک شوند (۴۸) و آنکسانیکه تکذیب کردند آیات مارا میرسد ایشانرا عذاب آنچه که فسق میکردند یعنی کار زشت میکردند (۴۹) بگو نمیگویم مر شما را که نزد من است خزائن خدا و نمیدانم غیب را و نمیگویم از برای شما بدرستی که من فرشته هستم متابعت نمیکنم یعنی پیروی نمیکنم مگر آنچه را که وحی می میشود بسوی من بگو آیا مساویست کور بانیا آیا پس فکر نمیکنید (۵۰) و بترسان بآنچه وحی میشود و آن کسانیراکه میترسند که فراهم آورده شوند بسوی پروردگار خودشان نیست از برای ایشان سوای خدا دوستی و نه شفیعی شاید ایشان بپرهیزند (۵۱ ) و مر آن کسانیرا که میخوانند پروردگار خود را بصیع گاه وشام میخواهند بر آن خواندن طریقه رضای خدا را اینست بر تو ای پیغمبر از حساب اعمال ایشان هیچ چیز و
