پرش به محتوا

برگه:Parcham-kasravi-01-01.pdf/۱۳

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
—۱۰—

سال ۱۳۲۲

سال کهن ۱۳۲۱ بپایان رسیده سال نو ۱۳۲۲ آغاز یافت. چه سالی را در پشت سر گزارده‌ایم و چه سالی را در پیش میداریم؟..

اگر بجهان نگریم، یکسال بیمناکی را گذرانیده‌ایم و یکسال بیمناکتری را آغاز می‌کنیم. در اینسال جنگ دولتها سخت‌تر خواهد گردید، و خدا میداند که سال آینده اینهنگام چه خواهد بود.

اگر بایران و مردمش نگریم، چه گذشته و چه آینده، جز نومیدی پدیدار نیست. این توده سررشته را گم کرده و صد دردش بهم آمیخته. آن ملایان، آن روزنامه‌نویسان، آن بازرگانان، اینمردم انبوه... با کدام یکی دل شاد توان کرد؟!... بکدام یکی امیدی توان بست؟!... ما دربارهٔ این کشور بارها گفته‌ایم و بار دیگر میگوییم، «یکمردمی تا خود نیک نباشند از جهان نیکی نخواهند دید».

اما ما و یارانمان: سال گذشته برای ما سال تکان می‌بود و در اینسال بیاری خدا گامهایی در راه فیروزی خواهیم برداشت. ما راهمان همان خواهد بود که بوده، با گمراهیهای گوناگون خواهیم کوشید، با پراکندگیهای توده نبرد خواهیم کرد.

در اینهنگام مردم بیکدیگر «خجسته باد» میگویند. ولی من چنین پیامی بیاران نمیفرستم. خجستگی سال و زمان با سخن نتواند بود، با آرزو نتواند بود. اینمردم تا چنینند روی خجستگی نخواهند دید. بجای این پیام باید بکوشیم و باین آلودگیها چاره کنیم. من بجای آن، بیاران بویژه به جوانان پیام فرستاده می‌گویم:

بکوشید ای نیکمردان، بکوشید و نومیدی بخود راه ندهید. بکوشید و بدانید که فیروزی با ماست. بکوشید ایجوانان و جربزه و نیروی جوانی خود را در این راه خدایی بکار برید. بکوشید و با کوششهای خود سالها را بکشور و توده خود - بلکه بسراسر جهان - خجسته گردانید.

بدانید ای نیکمردان و ایجوانان، این یکراه ورجاوند خداییست که ما