برگه:Owrazan - Jalal Ale Ahmad.pdf/۳۵

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  «پژمرده شد از صر صر هجران موسی گردیده بخاک تیره یکسان موسی»  

و بعد یک دوبیتی که مصراع اول آن ساییده شده بود و کلمات «سر سروران جهان .. موسی» از آن هویدا بود و بعد.

  « . . . . . . بعقبی بدل شد چو دنیای او»  
  «خرد بهر تاریخ فوتش بگفت بهشت برین باد مأوای او»  
    «سنهٔ ۱۰۴۰»  

از آیات و کلمات عربی روی این سنگ مرمر کوچک و زیبا هیچ خبری نبود. قطع آن ۲۱×۶۵ سانتیمتر. و این اشعار همه در حاشیهٔ سنگ بود و در میان سنگ نقش و نگاری با گلهای درشت کنده شده بود. سنگ مرمر دیگری بود با خط بسیار بد که تنها «وفات میر محمد حسن ولد میرهدایت» را روی آن کنده بودند. زیر این نوشته شکل مخصوصی شبیه به چلیپا کنده بودند و بقیهٔ سنگ خالی مانده بود. تاریخ نداشت. این علامت چلیپا روی یک سنگ دیگر هم دیده شد که مرمر نبود و باز فقط حاوی وفات «میرفلان...» بود. یک سنگ مرمر دیگر باندازهٔ ۲۳×۳۱ با خط نستعلیق زیبا حکایت از «وفات مرحوم میر محمد مهدی ولد میرمحمد حسین ۴ شهر رجب سنهٔ ۱۱۴۱» میکرد و در زیر نوشته مطابق معمول دهات تصویر یک تسبیح و یک رحل قرآن و مهر و انگشتر و شانه کنده شده بود. و این تصاویر روی سنگهای مختلف بارها تکرار شده بود. شاید بنشانهٔ اینکه متوفی از عالمان دین بوده. باز سنگ مرمر کرم رنگ دیگری بعرض و طول ۵۰×۲۱ سانتیمتر و بضخامت ۲۰ سانت از خاک بیرون افتاده روی زمین بود و با خط نسخ زیبایی در حاشیهٔ بالایش نوشته بود «میر محمد صالح بن

۳۳