این برگ هم‌سنجی شده‌است.
دارد و سر آن آغشته بگوگرد است استفاده میکنند.
گرچه در کتابهای رسمی جغرافیایی سکنهٔ آنرا در حدود ۷۰۰ نفر تخمین زده‌اند[۱] ولی در حدود صد خانوار در آن سکونت دارند که بنا بگفتهٔ کدخدای محل در سال ۱۳۲۶ جمعاً چهارصد و شصت نفر میشده‌اند. اورازان از قسمت «بالاطالقان» بحساب میآید. این قسمت با دو قسمت دیگر میان و پایین طالقان رویهمرفته در حدود ۸۰ پارچه آبادی وجود دارد که هر کدام به نسبت آب و آبادانی زمین و اطراف خود پرجمعیت تر و یا سوت و کورترند[۲].
- ↑ فرهنگ جغرافیایی ایران – چاپ ۱۳۲۸ – جلد اول صفحه ۲۶: «اورازان ده جزو دهستان بالابخش طالقان – شهرستان تهران، جنوب خاور طالقان. در کوهستان – سردسیر. سکنه ۶۸۴ – شیعه – فارسی تاتی، چشمه وزهاب. رودخانه محلی. غلات. یونجه. لبنیات. گردو و میوه‌جات. شغل زراعت و گله‌داری و عده‌ای از سکنه برای تأمین معاش تهران و مازندران میروند. راه مالرو.»
- ↑ اسامی دهات طالقان به نقل از «اسامی دهات کشور» (چاپ دوم – ص ۱۶۱) چنین است: – آنچه بین‌الهلالین گذاشته شده اصلاحاتی است که نویسنده با آشناییهایی که از محل دارد در ضبط ادارهٔ آمار کرده – «آوانک – اورازان – آیین کلایه – آرتون – اردکان – ارموت‌تکیه – آسفاران – انگه – اهوازک – امیرنان – ابصار(؟) – اسکان – اوچان – بزج (بزه) – باریکان – پراچان – پرده‌سر – پرگه –تکیهٔ جوستان – تکیهٔ ناوه – جزن – جوستان – جزینان – حصیران – حسنجون – خسبان – خچیره – خودکاوند – خیکان – خوران – خورانک – دیزان (دیزه – دیزج) دراپی ده‌در – دنبلید – روشن آب‌در – زیدشت – سکران چال – سفنج‌خانی – سکران – سوهان – سیدآباد – سنک‌بن – شهرک – شهر آسر – شریف کلا – عالی‌سر – فشندک – کوران (گوران) – کلیرد (گلیرد) – کویین (خویین) – گر رود (کرود) – کته ده (گته ده) – کلی‌نک (گلینک) – کولچ (کوله - کولج) کماکان – کلانک – کش – کش‌رود – کلارود – کچی‌ران – گراب – لهران – مرجان – مهران – میناوند – میراش – موچان – میر – نویزک – نویز – ناریان – نساء علیا – نساء سفلی – وشته – ورکش – هرنج – هشان»
۸
