این برگ هم‌سنجی شده‌است.
باید درجهٔ دنائت اینها را به مقامی رساند که وقتی میل مبارک شاهنشاهی، یک نقاره‌چی را مالک‌الرقاب ایران قرار بدهد، کل بزرگان، خواه شاهزاده، خواه ملا، خواه وزیر، و خواه امیر، هر صبح و شام بروند، در آستان جلالت او، فضلهٔ آن ذات اشرف را حنای ریش افتخار خود بسازند.
در میان این همه شوکت دربخانهٔ شاهنشاهی، تکلیف خود شاه چه باید باشد؟
– دقایق آن در فصل دیگر بیان خواهد شد. نکته‌ای که در هر فصل باید بر عهدهٔ ملوکانه مقرر باشد این است که به فغان مردم و به هیچ‌یک از ناله‌های قلب ایران ابداً گوش ندهد. و جمیع اصول این وضع مبارک را از برای افتخار سلطنت قاجاریه (...) تا آخر خوب محکم نگاه بدارد.
۱۰
