شب چهار شنبه بتهٔ خشک و یا گون بیابان در هفت کپه و یا سه کپه روی زمین آتش میزنند و همهٔ اهل خانه از کوچک و بزرگ از روی آن میپرند و میگویند:
| زردی و رنجوری من از تو | سرخی و خرمی تو از من | |||||
به این آتش نباید فوت کرد و خاکسترش را سر چهار راه میریزند.
نوروز - پانزده روز پیش از نوروز گندم یا عدس سبز میکنند، خانه تکانی میکنند و برای شب جشن سر تا پا لباس نو میپوشند[۱].
شب اول سال باید همهٔ اطاقهای خانه روشن باشد چند ساعت به تحویل مانده سفرهٔ هفت سین پهن میکنند.
هفت سین - بالای سفرهٔ هفت سین یک آینه میگذارند دو طرفش جار با شمعدان که در آنها بعدهٔ اولاد صاحبخانه شمع روشن میکنند - چیز هائی که در سفره میگذارند از اینقرار است: قرآن، نان بزرگ، یک کاسه آب که رویش برگی سبز است، یک شیشه گلاب، سبزه علاوه بر آجیل شیرین و میوه و شیرینی و خروس و ماهی در خوانچه هفت چیز که اسمشان با سین شروع
- ↑
مثل: رخت بعد از عید برای گل منار خوبست.
فقرا گویند: عید آمد و ما قبا نداریم با کهنه قبا صفا نداریم
«زردشت گفت که روان مردگان در ایام فروردگان به خانه‌های ایشان باز میگردند و امر کرد که در آن ایام خانه‌ها را پاک کنند و فرشهای پاک بگسترند و آنجا خوردنیهای خوشمزه و اشتها آور بنهند و بخورند تا روان مردگان به بو و نیروی آن قوت گیرند.»ترجمه از غرر اخبار ملوک فرس ثعالبی
