مرغ و گوسفند را نباید غروب کشت چون آهشان گیراست[۱].
کبوتر ماه رمضان و محرم تخم نمیگذارد و بچه نمیکند.
بلبل در سال هفت بچه میگذارد یکی از آنها بلبل میشود و باقی دیگر سسک میشوند.
لکلک سالی یکبار میرود بمکه و بر میگردد باین جهت او را حاجی لکلک مینامند.
مرغ که کرچ میشود یک پر او را از سوراخ بینی‌اش میگذرانند.
- ↑
«یکی اینکه شگفت پرهیزش از کشتن به بیدادی گوسپندان کنند. چه در
«استوت کر» برای آنانکه گوسپند به بیدادی کشند بادافره اینگونه گفته شده است که موی
آن گوسپندان همانا تیغ تیز بشود و کسی که به بیدادی کشتار کرده است بدان کشته شود.»
شایست نشایست ۸ ص ۱۲۸ چاپ ناوادیا
««۱» اینکه عظیم بباید پرهیزیدن از بسیار کشتن حیوان و گوسفندان «۲» چه در دین گوید هر کسیکه حیوان و گوسفند بسیار کشد بدان جهان هر تار موی گوسفند مانند تیغ تیز باشد و بروان آنکس آویزد «۳» و چند چیز است که کشتن ایشان بتر است و گناه بیشتر: بره و بزغاله و گاو ورزا و اسپ کارزاری و مرغ کاشکینه که ملخ گیرد و خروس و ازین جمله خروس گناه بیشتر باشد. «۴» و اگر ناچار باشد خروسی که بانگ نکرده باشد شاید کشتن و سر ایشان بباید یشتند «۵» و هیج سر حیوان نایشته نباید خوردن که نااشوداد باشد.»صد در ۳۴.
««۱» پرهیز کردن گوسفندان و دیگر حیوان آنست که از سرما و گرما و دیگر آفتها بپرهیزند و از آب و گیاه سیر داشتن «۲» چه اندر دین گوید که نماز شام سروش اشوفیروز گر بیاید به همه چهارپایان و حیوان و مرغان بشود و بنگرد تا سیر باشند آن کدخدا و کدبانوی آفرین کنند و اگر گرسنه باشند نفرین کنند و باز گردد «۳» هیج کرفه بهتر از آن نیست که چهارپایان و مرغان که در خانه باشند سیر بوده و خاصه گوسفندان جوان ماده وینشاید کشتن الا پیر باشد سترون که شیر بدهد.» ۸۳ بندهش ص ۱۵۲.
