اللحم فی أعلی الطیر و قلّ فی أسفله، والله أعلم. هنوز هم احتمال می‌دهم که نویسنده همین عامری باشد که رساله بعدی از اوست[۱]، یعنی الفصول فی المعالم الالهیّة (شماره ۱۸ همین فهرست).
۲۱. کتاب فی‌علم‌التصوّف، مراد کتابیست که ابوحبّان توحیدی از قوا، شیخی صوفی نسبت آن را به عامری یاد کرده است. احتمال اینکه کتاب مذکور همان منهاج‌الدّین یا النّسک‌العقلی باشد هست.
۲۲. کتاب مقالات، که در کتاب خوان‌الاخوان ناصرخسرو (ص۱۱۴) مذکور است و عبارتی ازان نقل کرده است (لابدّ نقل به معنی) و انتهای مطلب هنقول حدس می‌زنم که در سطر دوم ص ۱۱۵ باشد، و اینک عین عبارت خوان‌الاخوان:
و قول ابو الحسن عامری اندر کتاب مقالات چنانست که مهتران ثنویان ایدون گویند که معنی برزخ از اوّل موجود است مردم را از آغاز کون او، ولکن هر کسی به معنی دیگر گویند، و نزدیک بزرگان تنویان چنانست که ظلمت را دو قوّتست هردو نکوهیده، یکی شهوت و دیگر جهل. و برزخ ظلمت است که روح اندر و بدین دو قوّت نکوهیده نیاویزد که هر دو قوّت دیوان است، و دیوان آن کسانند که این دو قوّت نگاه دارند، و هر نفسی که بدین دو قوّت اندر مانده باشد اندر برزخ باشد همیشه، و هرگز روح او به عالم نورانی نرسد. و
آن وقت که نور از ظلمت جدا شود و نور بر ظلمت فادر شود نفس این کسان اندر دایره ظلمت بماند جاودان. و چنین گویند که نور را دو
- ↑ و در این صورت احتمال اینکه ابوعلی مسکویه از کتاب این همعصر مسن‌تر خود و استاد مسلم فلسفه در این عهد مطالب مذکور را برداشته باشد تقویت می‌شود.
