برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۴۰۸

---

۳۹۸

خیام

 

---

۵۵۵ – ۳۰۶ رز

	چون هست زمانه در شتاب، ایساقی،			برنه بکفم جام شراب، ایساقی،
	هنگام صبوح قفل از در بگشا؛			تعجیل.. که آمد آفتاب، ایساقی.

۵۵۶ – ۳۰۶ حج

	حال دل خستهٔ گدا میدانی؟			وین درد دل مرا دوا میدانی.
	با تو چکنم قصّهٔ درد دل خویش؟			ناگفته چو درد دل ما میدانی!.

۵۵۷ – ۲۲۰ کم – ۳۰۷ رز

	خواهی که اساس عمر محکم یابی،			روزی دو بعالم[۱] دل خرّم یابی؛
	فارغ منشین ز خوردن باده و می[۲]،			تا لذّت عمر خود دمادم یابی.

۵۵۸ – ۳۲۷ حج

	خواهی که پسندیده ایام شوی،			مقبول و قبول خاصّه و عام شوی،
	اندر پی مؤمن و جهود و ترسا			بدگوی مباش؛ تا نکو نام شوی.

۵۵۹ – ۲۸۶ حج – ۳۰۸ رز – ۷ نز – ۱۵۲ بو

	خوش باش که پخته‌اند سودای تو دی،			ایمن شده از همه تمنّای[۳] تو دی،
	تو شاد بزی؛[۴] که بی‌تقاضای تو دی			دادند قرار کار فردای تو دی.

۵۶۰ – ۳۲۷ کم – ۳۲۷ رز

	دانی که سپیده[۵] دم خروس سحری،			هر لحظه[۶] چرا همی کند نوحه گری؟
	یعنی که نمودند در آئینهٔ صبح؛			کز عمر شبی گذشت تو بیخبری!..

۵۶۱ – ۱۵۳ بو

	در ده می لعل لاله‌گون صافی،			بگشای ز حلق شیشه خون صافی؛
	کامروز برون ز جام می نیست مرا			یک دوست که دارد اندرون صافی.

---

1. کم – یکچند بگیتی.
2. کم – از خوردن می دمی تو فارغ منشین.
3. نز – فارغ شده‌اند از تمنای.
4. نز – قصه چکنم.
5. رز – هنگام سفیده.
6. رز – دانی که.