برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۸۷

---

رباعیات خیام

۳۷۷

 

---

۴۰۶ – ۳۲۳ حج – ۲۲۲ رز – ۱۱۵ بو

	در مسجد اگرچه با نیاز آمده‌ام؛			حقّا که[۱] نه از بهر نماز آمده‌ام،
	روزی زینجا[۲] سجاده‌ای دزدیدم[۳]،			آن کهنه شدست و پاره[۴] باز آمده‌ام.

۴۰۷ – ۵ نز

	دشمن بغلط گفت که «من فلسفیم».			ایزد داند که آنچه او گفت نیم؛
	لیکن چو درین غم آشیان آمده‌ام؛			آخر کم از آنکه من بدانم که کیم.

۴۰۸ – ۱۱۷ بو

	دل فرق نمیکند همی دانه ز دام،			راهیش بمسجدست و راهیش بجام،
	با این همه، ما و می و معشوق مدام؛			در میکده پخته به که در صومعه خام.

۴۰۹ – ۷۵ حج

	دنیا چو فناست؛ من بجز فن نکنم،			جز یاد نشاط و می روشن نکنم،
	گویند مرا که «ایزدت توبه دهاد»			او خود ندهد ور بدهد؛ من نکنم.

۴۱۰ – ۱۶۸ حج – ۵۲ رز

	زان پیش که از زمانه تابی بخوریم،			با یکدگر امروز شرابی بخوریم؛
	کاین چرخ فلک بوقت رفتن ما را			چندان ندهد امان که آبی بخوریم!..

۴۱۱ – ۱۷۲ حج

	زهرست غم زمان و می تریاکم،			تریاک خورم ز زهر نبود باکم،
	با سبز خطان بسبزه مینوشم می			زان پیش که سبزه بردمد از خاکم[۵].

۴۱۲ – ۱۸۵ کم – ۲۲۳ رز

	زینگونه[۶] که من کار جهان می‌بینم،			عالم همه را یکان یکان[۷] می‌بینم،
	سبحان الله.. بهرچه درمینگرم؛			ناکامی خویشتن در آن می‌بینم.

---

1. بو – والله که.
2. رز – اینجا روزی. بو – روزی اینجا.
3. بو – کم – دزدی کردم.
4. رز – باز. بو – وباز.
5. این رباعی در رز چنین ضبط شده است:–

   	زهرست غم جهان و می تریاکت			تریاک خوری ز زهر نبود باکت
   	با سبزه خطان بسبزه‌زاری می خور			زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

6. کم – اینگونه.
7. کم – رایگان بران.