این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
رباعیات خیام
۳۷۳
۳۷۸ – ۷۸ کم – ۱۹۸ رز
| آنروز که نبودی[۱] شراب پاکم، | زهر است بکامم او بود تریاکم[۲]. | |||||
| زهرست غم گیتی[۳] و تریاکش می، | چون می‌خور می[۴] ز زهر نبود باکم. | |||||
۳۷۹ – ۵ کم – ۱۹۹ رز
| از آب[۵] و گلم سرشتهٔ؛ من چکنم؟ | وین پشم و قصب[۶] تو رشتهٔ؛ من چکنم؟ | |||||
| هر نیک و بدی که از من آید[۷] بوجود | تو بر سر من نوشتهٔ؛[۸] من چکنم؟!. | |||||
۳۸۰ – ۲۴ کم – ۲۰۰ رز
| از باده شود ز سر تکبّرها[۹] کم | وز باده شود کشاده بند محکم. | |||||
| ابلیس اگر زیاده خوردی جامی[۱۰]؛ | کردی دو هزار سجده پیش آدم. | |||||
۳۸۱ – ۱۲۳ کم – ۲۰۱ رز
| از خالق بخشنده و از ربّ رحیم | نومید مشو ز جرم[۱۱] و عصیان عظیم. | |||||
| گر مست و خراب خفته باشی[۱۲] امروز؛ | فردا بخشد باستخوانهای رمیم. | |||||
۳۸۲ – ۷ کم – ۲۰۲ رز
| افسوس که بیفائده فرسوده شدیم | وز[۱۳] طاس سپهر سرنگون[۱۴] سوده شدیم. | |||||
| دردا و ندامتا که[۱۵] تا چشم زدیم، | نابوده بکام خویش نابوده شدیم. | |||||
۳۸۳ – ۲۵۹ حج – ۲۰۳ رز
| ای چرخ، به گردش[۱۶] تو خرسند نیم. | آزادم کن[۱۷] که لایق بند نیم. | |||||
| گر میل تو با بیخبر[۱۸] و نااهلست، | من نیز چنان اهل و خردمند نیم. | |||||
۳۸۴ – ۸۰ حج – ۶۰ کم – ۲۰۴ رز
| ای دوست، بیا تا غم فردا نخوریم | وین یکدمه عمر را[۱۹] غنیمت شمریم. | |||||
| فردا که ازین روی زمین[۲۰] درگذریم، | با هفت هزار سالکان همسفریم.[۲۱] | |||||
- ↑ رز – که نیست خود.
- ↑ رز – زهری بود ار دهر دهد تریاکم.
- ↑ رز – جهان.
- ↑ رز – تریاک خورم.
- ↑ کم – یا رب تو.
- ↑ کم – پشم و قصبم.
- ↑ کم – که آید از من.
- ↑ کم – نبشته.
- ↑ کم – تکبر از سرها.
- ↑ کم – یکدم.
- ↑ رز – نومید نیم بجرم.
- ↑ رز – باشم.
- ↑ کم – در.
- ↑ کم – بادگون.
- ↑ کم – درداد ندا ساقی.
- ↑ رز – ز گردش.
- ↑ رز – آزاد کنم.
- ↑ رز – بیخرد.
- ↑ کم – یکدم نقد را.
- ↑ کم – دیر کهن. رز – دیر فنا.
- ↑ کم – سر بسریم.
