پرش به محتوا

برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۸۱

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

رباعیات خیام
۳۷۱
 

۳۶۴ – ۱۶۰ حج – ۱۹۰ رز – ۱۰۵ بو

  یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش، هر جرم که رفت حسبة الله بخش،  
  از باد هوا[۱] آتش گیتی[۲] مفروز، ما را بسر خاک رسول الله بخش.  

۳۶۵ – ۲۷۷ حج

  می در قدح، انصاف.. که جانیست لطیف، در کالبد شیشه روانیست لطیف،  
  لایق نبود هیچ گران همدم من؛ جز ساغر باده؛ کان گرانیست لطیف.  

۳۶۶ – ۲ ئف

  بسیار تحیّرست در دور فلک، اوهام شدست عاجز از غور فلک،  
  چون می نرهد هیچکس از جور فلک؛ فریاد چه سود از حمل و ثور فلک!...  

۳۶۷ – ۲۵۶ حج – ۲۲۵ کم – ۱۹۱ رز

  روحی که منزّه است از الایش خاک،[۳] مهمان تو آمدست از عالم پاک؛  
  میده تو ببادهٔ[۴] صبوحی مددش زان پیش که گوید «انعم الله مساک»  

۳۶۸ – ۶۳ حج

  گر گل نبود نصیب ما؛ خارا نیک ور نور نمیرسد بما؛ نارا نیک.  
  گر خرقه و خانقاه شیخی نبود؛ ناقوس کلیسیا و زنّارا نیک.  

۳۶۹ – ۱۲۶ حج – ۸۵ کم – ۱۹۲ رز – ۸ مو

  خیام، زمانه از کسی[۵] دارد ننگ؛ کاو در غم ایّام نشیند دلتنگ  
  می خور تو ز آبگینه و نالهٔ چنگ[۶] زان پیش که آبگینه اید بر سنگ.  

۳۷۰ – ۱۹۳ رز – ۳ سع

  از جرم حضیض خاک[۷] تا اوج زحل کردم همه مشکلات گردونرا[۸] حلّ،  
  بیرون جستم ز بند هر مکر و حیل؛[۹] هر بند گشاده شد مگر[۱۰] بند اجل!..  

  1. رز – فنا.
  2. بو – کین را.
  3. کم و رز – ز الایش خاک.
  4. کم – میده بیکی جام.
  5. کم – زانکسی.
  6. کم – می نوش در ابگینه با ناله چنگ. رز – می خور تو در آبگینگه با ناله چنگ. مو – می خور تو در ابگینه و نالهٔ چنگ.
  7. سع – از جرم گل سیاه.
  8. سع – کلی را.
  9. سع – بکشادم بندهای مشکل بحیل.
  10. سع – بجز.