برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۵۶

---

۳۴۶

خیام

 

---

۱۹۰ – ۱۶۳ حج

	این قافله بین که از عدم میایند،			در دار وجود بر قدم میایند؛
	ما نا که ز حال ما ندارند خبر			این نوسفران که دم بدم میایند.

۱۹۱ – ۱۰۳ حج – ۶۴ کم – ۹۷ رز – ۶۰ بو

	این قافلهٔ عمر عجب میگذرد،			دریاب[۱] دمی که با[۲] طرب میگذرد.
	ساقی، غم فردای حریفان[۳] چه خوری؟			در ده قدح باده[۴] که شب میگذرد.

۱۹۲ – ۱۶۶ کم – ۹۸ رز

	این کاسه که بس نکوش پرداخته‌اند،			بشکسته و در رهگذر انداخته‌اند،
	زنهار.. برو قدم بخواری ننهی؛			کاین[۵] کاسه زکاسهای سر ساخته‌اند.

۱۹۳ – ۱۷ کم – ۹۹ رز

	این کوزه‌گران که دست بر گل دارند،			گر عقل و خرد نیک[۶] برو بگمارند؛
	هرگز نزنند مشت و سیلی و لگد،[۷]			خدّ[۸] پدرانست نکو میدارند[۹].

۱۹۴ – ۲۱۵ حج – ۲۳۸ کم – ۱۰۰ رز

	با آن[۱۰] دو سه نادان که چنان میدانند			از جهل که دانای جهان ایشانند،
	خر باش که از خریّ ایشان بمثل،[۱۱]			هر کو نه خر است کافرش میخوانند.[۱۲]

۱۹۵ – ۳۱۹ حج

	بد خواه کسان بهیچ مقصد نرسد،			یک بد نکند که با سرش صد نرسد،
	من نیک تو خواهم و تو خواهی بد من؛			تو نیک نه بینی و بمن بد نرسد.

۱۹۶ – ۳ غن

	بر پشت من از زمانه تو میآید			وز من همه کار نانکو میآید،
	جان عزم رحیل کرد گفتم «بمرو»			گفتا «چکنم خانه فرو می‌آید»

---

1. کم – نیکوست.
2. رز – شبی که از.
3. کم و رز – قیامت.
4. رز – پیش آر پیاله را.
5. رز – کان.
6. رز – عقل و خرد و هوش.
7. رز – مشت و لگد و تپانچه تا چند زنند.
8. رز – خاک.
9. رز – چه می‌پندارند.
10. کم – با این.
11. کم – آنان ز خری چندانند.
12. رز – میدانند.