برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۵۵

---

خیام و فلسفه

۳۴۵

 

---

۱۸۲ – ۱۲۱ حج

	امروز منم در قفص تنگ وجود			مشتاق ببوی عدم از رنگ وجود.
	صد سجده شکر در عدم پیش آرم؛			گر باز رهد نام من از ننگ وجود.

۱۸۳ – ۲۸ حج – ۶۳ کم – ۹۵ رز

	امشب پی[۱] رطل[۲] یکمنی خواهم کرد،			خود را بدو جام[۳] می غنی خواهم کرد،
	اوّل سه طلاق عقل و دین خواهم داد[۴]؛			پس دختر رز را بزنی خواهم کرد.

۱۸۴ – ۵۵ بو

	ای دل، مطلب وصال معلولی چند،			مشغول مشو بعشق مشغولی چند،
	پیرامن آستان درویشان گرد؛			باشد که شوی قبول مقبولی چند.

۱۸۵ – ۱۰۴ حج

	ای ذات تو سردفتر اسرار وجود،			نقش صفتت بر در و دیوار وجود،
	در پرده کبریا نهان گشته ز چشم،			بنشسته عیان بر سر بازار وجود.

۱۸۶ – ۴۸ حج

	ایزد ببهشت وعده با ما می کرد			و اندر دو جهان حرام می را کی کرد؟
	حمزه بعرب اشتر شخصی پی کرد؛			پیغمبر ما حرام می بر وی کرد.

۱۸۷ – ۹۶ رز

	این جمع اکابر که مناصب دارند،			از غصّه و غم ز جان خود بیزارند
	وانکس که اسیر حرص چون ایشان نیست،			این طرفه که آدمیش می نشمارند.

۱۸۸ – ۲۴۱ حج

	این چرح چو آسیا که آسوده نشد،			آسوده نگشت و آسیا سوده نشد.
	چندان که زمانه دانه پیمود در او،			او سیر نگشت و آسیا توده نشد.

۱۸۹ – ۲۸۳ حج

	این عقل که در راه سعادت پوید،			روزی صد بار خود ترا میگوید:
	«دریاب تو این یکدمه وقتت که نهٔ			آن ترّه که بدروند و دیگر روید».

---

1. کم – غم کشته و.
2. کم و رز – جام.
3. کم و رز – رطل.
4. کم – گفت.