مطالبهٔ جدیدی تقدیم می‌کنند» - از ترس عزل و برای حفظ مقام خود «دو پستان پر شیر دارند [که] یکی را به دهن طفل مطالبات یکی، و یکی را به دیگری می‌دهند، «و در خانهٔ خود محکوم مترجم کثیف آنها» هستند. و خارجیان چنان بر اوضاع مسلطند که حتی هر حادثه‌ای در حرمسرا اتفاق افتد بلافاصله از آن مطلع می‌شوند. یک دیپلمات انگلیسی می‌گوید در ایران اطلاع ما از پولتیک دول «بیشتر به واسطهٔ بقال و سقا و رختشوی و باغبانها است. تا دانستیم که شب از کدام سفارت که پیش صدراعظم یا وزیر خارجه آمدند و رفتند کار ما بین را می‌فهمیم و می دانیم، به تفتیش تفصیل او برآییم. چون وزرای ایران خودشان معتاد کار کردن و چندین صفحه نوشتن نیستند و مطلق دماغ کار ندارند، از میرزاها نسخهٔ همهٔ نوشتجات را می‌گیریم. آنچه بسیار مخفی وشخصاً در میان سفرا و وزرای ایران مبادله می‌باشد آنها را به واسطهٔ مریدان دراویش یا مرشد، که هر کدام برای خود مرادی دارند و اسرار شخصی و دولتی را با آنها مشاور می کنند، تحصیل می نماییم. وانگهی کدام منشی حضور است که صورت دستخط اوامر شاهانه را به هزار تومان یا یک نشان مرصع نفروشد؟! با کدام فراش خلوت و پیشخدمت خاصه است که قلیان بیاورد و دم در همهٔ گفتگو را بشنود و به کالای مخفی خود مشتری نجوید؟! فقط به مأمورین دربار آسیا لازم است زبان مملکت و مقربین حضور حکمرانان را بشناسند.»، و اضافه می‌کند که در صورتی که همهٔ اعیان با خدام مأنوس از امور یومیه و کارهای دولتی صحبت نمایند، خودشان را به نوکرها بستایند، از آنها توصیف و تعریف و دعا و ثنای متملقانه بشنوند، و به کاردانی و کفایت خود ببالند چه سر مخفی بماند.»
به این ترتیب معلوم است که این رجال فاقد هر نوع خصلت
