است و «ایج» در لحجه‌ی طبری، پسوند «ای» در زبان فارسی. و «یوشیج» به معنی «یوشی» است.
با این همه، کتابی که در دست دارید شعر نیست. «نیما» شاعر پرکار ما کمتر به جز شعر چیزی نوشته‌است. آثارش در زمینه‌ی داستان یا به قول خودش «حکایت»، بسیار کم و بسیار نایاب و حکایاتش همه کوتاه است. با این همه، داستانهایش از صمیمیت بی دریغ او نسبت به ولایتش حکایت می‌کند.
از این جمله حکایات، یکی همین «مرقد آقا» است که برای اولین بار در سال ۱۳۰۹ درست چهل سال قبل نوشته و به تعداد بسیار کمی منتشر شده و تمام آن بطور کلی از بین رفته بود. «سازمان مرجان» با زحمات زباد و جمع‌آوری چند نسخه‌ی ناقص از آن، توانست متن کامل «مرقدآقا» را منظم کرده و به چاپ برساند و خدمت ناچیزی را در راه به ثمر رسیدن هدف‌های خود بردارد.
«مرقدآقا» داستان ساده و دلنشین، و در عین حال طنزآمیزی است که ریشه از قرن هشتم هجری می گیرد. حکایت تعصبات و جهل عوام منطقه‌ای آشنا است. مردمی که در طول چند قرن، جز دل پاک هیچ چیز نداشته‌اند. دل پاکشان به هوای یک تکه چوب، برای ساختن چماق،
