مادهٔ ششم – شخصی که باو حواله شده هر گاه برات را قبولی نوشت باداء وجه قبولی نوشتهٔ خود ملزم است و نباید قبول معلق بشرط باشد.
مادهٔ هفتم – شخصی که باو حواله شده میتواند قسمتی از مبلغ حواله شده را قبولی بنویسد در این صورت بقیه وجه برات را دارندهٔ برات میتواند پروتست نماید.
مادهٔ هشتم – هر گاه در ظرف چهل و هشت ساعت مذکور در مادهٔ پنجم شخصی که باو حواله شده قبولی ننوشت دارندهٔ برات بعد از انقضای مدت مزبوره حق دارد برات را باطاق تجارت برده مطالبه پروتست آن را بنماید و اتاق تجارت تا بیست و چهار ساعت از تاریخ این مطالبه برات را پروتست میکند در محلی که اطاق تجارت رسماً تأسیس نشده محکمهٔ تجارت و در محلی که آن نیز تشکیل نشده محکمه ابتدائی حقوق و در جائیکه آنهم تشکیل نشده ادارهٔ حکومت محلی عمل پروتست را انجام میدهد.
مادهٔ نهم – پس از پروتست برات شخص ثالثی میتواند باعتبار برات‌کننده اولی یا یکی دیگر از حواله‌کنندگان تأدیه وجه حواله‌شده را بعهده گیرد در این صورت شخص مذکور باید قبول خود را در پروتست‌نامه نوشته و امضاء نماید و قبول این شخص حق رجوع دارنده براترا به حواله‌کنندگان اسقاط نمیکند.
مادهٔ دهم – در صورتی که برات پروتست شود دارندهٔ برات مختار است که وجه برات را موافق مدلول آن از برات‌کننده در همان محل مطالبه نماید و یا رجوع بمحل صدور حواله نموده وجه برات را دریافت کند مخارج و خسارت وارده از پروتست برات بر عهدهٔ حواله‌کننده است مگر اینکه بموجب سند عدم ضمان خود را شرط کرده باشد.
مادهٔ یازدهم – در صورتیکه برات ورودی بوده بدین معنی که بعد از رؤیت مهلتی برای ادای وجه مقرر نشده هر گاه از حین مطالبهٔ وجه کسیکه برات بعهدهٔ او است تا چهل و هشت ساعت ادای وجه را نکند دارنده برات حق پروتست آن را داشته و بدون پروتست حق رجوع به حواله‌کننده ندارد.
مادهٔ دوازدهم – این قانون سه ماه بعد از طبع و انتشار آن در کلیه مملکت محروسهٔ ایران مجری خواهد شد.
