اسلحه نماید و این ضرورت وقتی است که شورشیان حمله و هجوم بقشون آورند یا اینکه لازم شود که بیک اقدام فوری اشخاصی را که بدست شورشیان افتادهاند و در شرف هلاکت هستند نجات داد.
مادهٔ ۱۷ – از زمانی که قشون شروع باستعمال اسلحه نمودند فقط تابع احکام رئیس قشون خواهند بود و بحکم او از استعمال اسلحه دست خواهند کشید رئیس قشون همینکه مشاهده نمود که شورش بر طرف شد یا مقصود از مساعدت قوهٔ نظامی بعمل آمد دیگر رأساً اقدامی ننموده مراتب را فوراً به مأمورین کشوری اطلاع میدهد و از این وقت حق اقدامات و دادن دستورالعملهای لازمه برای حفظ انتظام و امنیت مجدداً بمأمورین کشوری معاودت مینماید
مادهٔ ۱۸ – مأمورین کشوری اقدامات دقیقانه بعمل خواهند آورد که باشخاصی که داخل در شورشیان نیستند از استعمال اسلحه و عملیات نظامی آسیبی نرسد
مادهٔ ۱۹ – هنگام عملیات نظامی مأمورین کشوری کلیه اقداماتی را که غیر از اقدامات نظامی است و بموجب قوانین بر عهدهٔ آنها تعلق میگیرد بعمل میآورند و این اقدامات آنها تا اندازهای باید باشد که مانع از حصول مقصود معینی نباشد
مادهٔ ۲۰ – مواظبت و مراقبت حال مجروحین که از قشون احضار شده نیستند بعهدهٔ مأمورین کشوری است و رئیس قشون هم باید کمال مساعدت را در این باب با وسائلی که دارد به مأمورین کشوری بنماید
مادهٔ ۲۱ – هنگامی که میخواهند قشون احضارشده را در محل شورش جا بدهند باید طوری نمود که تابین از یکدیگر جدا نباشند بلکه برای تمام دستهای که احضار شده یک یا چند خانه داده شود
مادهٔ ۲۲ – تعیین وقت و معاودت قشون از محل شورش بسته بصوابدید مأمورین کشوریست و این حرکت قشون از محل اغتشاش وقتی خواهد بود که اهالی احکام قانونی