برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۸۸

— ۳۷۶ —

---

	مرا بصورت شاهد نظر حلال بود			که هرچه مینگرم شاهدست در نظرم
	دو چشم در سر هرکس نهاده‌اند ولی			تو نقش بینی و من نقشبند مینگرم

*

	شبی خواهم که پنهانت بگویم			نهان از آشنایان و غریبان
	چنان در خود کشم چوگان زلفت			کزو غافل بود گوی گریبان
	ولیکن هر گناهی را جزائیست			گناه عشق را جور رقیبان

*

	هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی			که ضر و نفع محالست ازو نشاندادن
	تو بت ز سنگ نهٔ بل ز سنگ سخت‌تری			که بر دهان تو بوسی نمیتوان دادن

*

	کسی ملامتم از عشق روی او میکرد			که خیره چند شتابی بخون خود خوردن
	ازو بپرس که دارد اسیر بر فتراک			ز من مپرس که دارم کمند در گردن

*

	چند گوئی که مهر ازو بردار			خویشتن را بصبر ده تسکین
	کهربا را بگوی تا نبرد			چکند کاه پارهٔ مسکین؟

*

	بر آن گلیم سیاهم حسد همیآید			که هست در بر سیمین چون صنوبر او
	گلیم بین که در آن بر چه عیش میراند			سیه گلیمی من بین که دورم از بر او

*

	گفتم بره ببینم و دامن بگیرمش			کای رشک آفتاب جمال منیر تو
	شهری بر آتش غم هجران بسوختی			اول منم بقید محبت اسیر تو