برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۵۱

— ۳۳۹ —

---

	و آفتابی خلاف امکانست			که برآید ز جیب پیرهنی
	وآن شکن برشکن قبایل زلف			که بلائیست زیر هر شکنی
	بر سر کوی عشق بازاریست			که نیارد هزار جان ثمنی
	جای آنست اگر ببخشائی			که نبینی فقیرتر ز منی
	هفت کشور نمیکنند امروز			بی مقالات سعدی انجمنی
	از دو بیرون نه، یا دلت سنگیست[۱]			یا بگوشت نمیرسد سخنی

۶۰۵ – ب

	سروقدی میان انجمنی			به که هفتاد سرو در چمنی
	جهل باشد فراق صحبت دوست			بتماشای لاله و سمنی
	ایکه هرگز ندیدهٔ بجمال			جز در آئینه مثل خویشتنی
	تو که همتای[۲] خویشتن بینی			لاجرم ننگری بمثل منی
	در دهانت سخن نمیگویم			که نگنجد دران دهن سخنی
	بدنت در میان پیرهنت			همچو روحیست رفته در بدنی
	وانکه بیند برهنه اندامت			گوید این پُرگلست پیرهنی
	با وجودت خطا بود که نظر			بخطائی کنند یا ختنی
	باد اگر بر من اوفتد ببرد			که نماندست زیر جامه تنی
	چاره بیچارگی بود سعدی			چون ندانند[۳] چارهٔ و فنی

۶۰۶ – ب

	کس نگذشت در دلم تا تو بخاطر منی			یکنفس از درون من خیمه بدر نمیزنی
	مهرگیاه عهد من تازه‌ترست هر زمان			ور تو درخت دوستی از بن و بیخ برکنی

---

1. سنگست.
2. مانند.
3. نماندست.