برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۴۷

— ۳۳۵ —

---

	سعدی بلب دریا دُردانه کجا یابی؟			در کام نهنگان رو گر می‌طلبی کامی

۵۹۸ – ط

	تو کدامی و چه نامی که چنین خوب خرامی؟			خون عشاق حلالست زهی شوخ حرامی
	بیم آنست دمادم که چو پروانه بسوزم			از تغابن که تو چون شمع چرا شاهد عامی
	فتنه انگیزی و خون ریزی و خلقی نگرانت			که چه شیرین حرکاتی و چه مطبوع کلامی
	مگر از هیئات شیرین تو میرفت حدیثی			نیشکر گفت کمر بسته‌ام اینک بغلامی
	کافر ار قامت همچون بت سنگین[۱] تو بیند			بار دیگر نکند سجدهٔ بتهای رخامی
	بنشین یک نفس ای فتنه که برخاست قیامت			فتنه نادر بنشیند چو تو در حال قیامی
	بلعجب باشد[۲] ازین خلق که رویت چو مه نو			مینمایند بانگشت و تو خود بدر تمامی[۳]
	کس نیارد که کند جور در اقبال اتابک			تو چنین سرکش و بیچاره‌کش از خیل کدامی؟[۴]
	آفت مجلس و میدان و هلاک زن و مردی			فتنهٔ خانه و بازار و بلای در و بامی
	در سر کار تو کردم دل و دین با همه دانش			مرغ زیرک بحقیقت منم امروز و تو دامی
	طاقتم نیست ز هر بیخبری سنگ ملامت			که تو در سینهٔ سعدی چو چراغ از پس جامی

۵۹۹ – ط

	چون تنگ نباشد دل مسکین حمامی			کش یار هم آواز بگیرند بدامی؟
	دیشب همه شب دست در آغوش سلامت			و امروز همه روز تمنای سلامی
	آن بودی گل و سنبل و نالیدن بلبل			خوش بود دریغا که نکردند دوامی
	از من مطلب صبر جدائی که ندارم			سنگیست فراق و دل محنت زده جامی
	در هیچ مقامی دل مسکین نشکیبد[۵]			خوکردهٔ صحبت که برافتد ز مقامی

---

1. در بیشتر نسخه‌ها: سیمین.
2. دارم.
3. این بیت در بعضی از نسخ نیست.
4. این بیت در بیشتر نسخه‌ها نیست.
5. در هیچ مقامش دل مسکین ننشیند.