برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۷۴۳

— ۱۳۳ —

---

	تا رای کجا داری و پروای که داری؟			کز هر طرفت طایفهٔ منتظرانند
	اینان که بدیدار تو در رقص میایند			چون میروی اندر طلبت[۱] جامه درانند
	سعدی بجفا ترک محبت نتوان گفت			بر در بنشینم اگر از خانه برانند

۲۴۹– ط

	اینجا[۲] شکری هست که چندین مگسانند			یا بوالعجبی کاینهمه صاحب هوسانند
	بس در طلبت سعی نمودیم و نگفتی			کاین هیچ‌کسان در طلب ما چه کسانند
	ای قافله سالار چنین گرم[۳] چه رانی؟			آهسته که در کوه و کمر باز پسانند
	صد مشعله افروخته گردد بچراغی			این نور تو داری و دگر مقتبسانند
	من قلب و لسانم بوفاداری و صحبت			وینان همه قلبند که پیش تو لسانند
	آنانکه شب آرام نگیرند ز فکرت[۴]			چون صبح پدیدست که صادق[۵] نفسانند
	و آنان[۶] که بدیدار چًنان میل ندارند			سوگند توان خورد که بیعقل و خسانند[۷]
	دانی چه جفا میرود از دست رقیبت؟			حیفست که طوطی و زغن هم قفسانند
	در طالع من نیست که نزدیک تو باشم			میگویمت از دور دعا گر برسانند

۲۵۰– ق

	خوبرویان جفاپیشه وفا نیز کنند			بکسان درد فرستند و دوا نیز کنند
	پادشاهان ملاحت چو بنخجیر روند			صید را پای ببندند و رها نیز کنند
	نظری کن بمن خسته که ارباب کرم			بضعیفان نظر از بهر خدا نیز کنند
	عاشقان را ز بَر خویش مران تا بر تو			سر و زر هر دو فشانند و دعا نیز کنند
	گر کند میل بخوبان دل من عیب مکن			کاین گناهیست که در شهر شما نیز کنند
	بوسهٔ زان دهن تنگ بده یا بفروش			کاین متاعیست که بخشند و بها نیز کنند

---

1. چون میگذری در عقبت.
2. آنجا.
3. سخت.
4. ز ذکرت.
5. اکثر نسخ: صاحب.
6. و اینان.
7. بیعقل خسانند.