این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۳۰ —
۲۴۳– ق
| زلف او بر رخ چو جولان میکند | مشک را در شهر ارزان میکند | |||||
| جوهریّ عقل در بازار حُسن | قیمت لعلش بصد جان میکند | |||||
| آفتاب حُسن او تا شعله زد | ماه رخ در پرده پنهان میکند | |||||
| من همه قصد وصالش میکنم | وآن ستمگر عزم هجران میکند | |||||
| گر نمکدان پرشکر خواهی مَترس[۱] | تلخئی کان شکرستان میکند | |||||
| تیر مژگان و کمان ابروش | عاشقان را عید قربان میکند | |||||
| از وفاها هر چه بتوان میکنم | وز جفاها هر چه نتوان میکند | |||||
۲۴۴– ط
| یار با ما بیوفائی میکند | بی گناه از من جدائی میکند | |||||
| شمع جانم را بکشت آن بیوفا | جای دیگر روشنائی میکند | |||||
| میکند با خویشخود بیگانگی | با غریبان آشنائی میکند | |||||
| جوفروشست آن نگار سنگدل | با من او گندم‌نمائی میکند | |||||
| یار من اوباش و قلاشست و رند | بر من او خود پارسائی میکند | |||||
| ای مسلمانان بفریادم رسید | کان فلانی بیوفائی میکند | |||||
| کشتی عمرم شکستست از غمش | از من مسکین جدائی میکند | |||||
| آنچه با من میکند اندر زمان | آفت دور سمائی میکند | |||||
| سعدی شیرین سخن در راه عشق | از لبش بوسی گدائی میکند | |||||
۲۴۵– ط
| هر که بی او زندگانی میکند | گر نمیمیرد گرانی میکند | |||||
| من بر آن بودم که ندهم دل بعشق[۲] | سروبالا دلستانی میکند | |||||
