برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۷۱۹

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۰۹ —

  سعدی حیوانرا که سر از خواب گران شد در بند نسیم خوش اسحار نباشد  
  آنرا که بصارت نبود یوسف صدیق جائی بفروشد که خریدار نباشد  

۲۰۳– ط

  ترا نادیدن ما غم نباشد که در خیلت به از ما کم نباشد  
  من از دست تو در عالم نهم روی ولیکن چون تو در عالم نباشد  
  عجب گر در چمن برپای خیزی که سرو راست پیشت خم نباشد  
  مبادا در جهان دلتنگ روئی که رویت بیند و خرّم نباشد  
  من اول روز دانستم که این عهد که با من میکنی، محکم نباشد  
  که دانستم که هرگز سازگاری پری را با بنی آدم نباشد  
  مکن یارا، دلم مجروح مگذار که هیچم در جهان مرهم نباشد  
  بیا تا جان شیرین در تو ریزم که بخل و دوستی با هم نباشد  
  نخواهم بیتو یکدم زندگانی که طیب عیش بی همدم نباشد  
  نظر گویند سعدی با که داری که غم با یار گفتن غم نباشد  
  حدیث دوست با دشمن نگویم که هرگز مدعی محرم نباشد  

۲۰۴– ط

  گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد ور گویمت که ماهی مه بر زمین نباشد  
  گر در جهان بگردی و آفاق درنوردی صورت بدین شگرفی در کفر و دین نباشد[۱]  
  لعلست یا لبانت قندست یا دهانت تا در برت نگیرم نیکم یقین نباشد  
  صورت کنند زیبا بر پرنیان و دیبا لیکن بر ابروانش سحر مبین نباشد  
  زنبور اگر میانش باشد بدین لطیفی حقا که در دهانش این انگبین نباشد  

  1. در یک نسخهٔ قدیم این بیت هم هست:
      در عین هر که آئی ای عین روشنائی و آن دل بجای ماند جز آهنین نباشد