| | | | | | |
| |
همان به گر آبستن گوهری |
|
که همچون صدف سر بخود در بری |
|
| |
چو روی پرستیدنت در خداست |
|
اگر جبرئیلت نبیند رواست |
|
| |
ترا پند سعدی بسست ای پسر |
|
اگر گوش گیری[۱] چو پند پدر |
|
| |
گر امروز گفتار ما نشنوی |
|
مبادا که فردا پشیمان شوی |
|
| |
ازین به نصیحتگری بایدت |
|
ندانم پس از من چه پیش آیدت |
|
