برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۴۰۶

باب اول

— ۶۶ —

---

	چو دشمن بدشمن بود[۱] مشتغل			تو با دوست بنشین بآرام دل

* * *

	چو شمشیر پیکار برداشتی			نگه دار پنهان ره آشتی
	که لشکر شکوفان[۲] مغفر شکاف			نهان صلح جستند و پیدا مصاف
	دل مرد میدان نهانی بجوی			که باشد که در پایت افتد چو گوی
	چو سالاری از دشمن افتد بچنگ			بکشتن درش کرد باید درنگ
	که افتد کزین نیمه هم سروری			بماند گرفتار در چنبری
	اگر کشتی این بندی ریش را			نبینی دگر بندی خویش را
	نترسد که دورانش بندی کند			که بر بندیان زورمندی کند
	کسی بندیان را بود دستگیر			که خود بوده باشد ببندی اسیر
	اگر سرنهد بر خطت سروری			چو نیکش بداری، نهد دیگری
	اگر خفیه ده دل بدست آوری			از آن به که صد ره شبیخون بری

* * *

	گرت خویش دشمن شود دوستدار			ز تلبیسش ایمن مشو زینهار
	که گردد درونش بکین تو ریش			چو یاد آیدش مهر پیوند خویش
	بد اندیش را لفظ شیرین مبین			که ممکن بود زهر در انگبین
	کسی جان از آسیب دشمن ببرد			که مر دوستان را بدشمن شمرد
	نگه دارد آن شوخ در کیسه در			که بیند همه خلق را کیسه بر

* * *

	سپاهی که عاصی شود در[۳] امیر			ورا تا توانی بخدمت مگیر

---

1. شود.
2. کشوفان.
3. با.