برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۸۵

در عدل و تدبیر و رای

— ۴۵ —

---

	شنیدم که نشنید و خونش بریخت			ز فرمان داور که داند گریخت؟
	بزرگی در آن فکرت آنشب بخفت			بخواب اندرش دید و پرسید و[۱] گفت
	دمی بیش بر من سیاست نراند			عقوبت بر او تا قیامت بماند
	نخفتست مظلوم از آهش بترس			ز دود دل صبحگاهش بترس
	نترسی که پاک اندرونی شبی			برآرد ز سوز جگر یا ربی؟
	نه ابلیس بد کرد و نیکی ندید؟			بر پاک ناید ز تخم پلید

* * *

	مَدر پردهٔ کس بهنگام جنگ			که باشد ترا نیز در پرده ننگ[۲]
	مزن بانگ بر شیرمردان درشت			چو با کودکان بر نیائی بمشت
	یکی پند میداد[۳] فرزند را			نگه دار پند خردمند را
	مکن جور بر خردکان ای پسر			که یکروزت افتد بزرگی بسر
	نمیترسی ای گرگک کم[۴] خرد			که روزی پلنگیت بر هم درد؟
	بخردی درم زور سرپنجه بود			دل زیردستان ز من رنجه بود
	بخوردم یکی مشت زورآوران			نکردم دگر زور بر[۵] لاغران

* * *

	الا تا بغفلت نخفتی[۶] که نَوم			حرامست بر چشم سالار قوم
	غم زیردستان بخور زینهار			بترس از زبردستی روزگار
	نصیحت که خالی بود از غرض			چو داروی تلخست دفع مرض

---

1. درویش.
2. این بیت در بعضی از نسخ نیست.
3. میگفت.
4. گرک ناقص.
5. با.
6. نخسبی.