برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۵۰

دیباچه

— ۱۰ —

---

	دل و کشورت جمع و معمور باد			ز مُلکت پراکندگی دور باد
	تنت باد پیوسته چون دین درست			بداندیش را دل چو تدبیر سست[۱]
	درونت بتأیید حق شاد باد			دل و دین و اقلیمت آباد باد
	جهان آفرین بر تو رحمت کناد			دگر هرچه گویم فسانست و باد
	همینت بس از کردگار مجید			که توفیق خیرت بود بر مزید
	نرفت از جهان سعد زنگی بدرد			که چون تو خلف نامبردار کرد
	عجب نیست این فرع از اصل[۲] پاک			که جانش بر اوجست و جسمش بخاک
	خدایا بر آن تربت نامدار			بفضلت که باران رحمت ببار
	گر از سعد زنگی مثل ماند یاد			فلک یاور سعد بوبکر باد[۳]

مدح سعد بن ابی بکر بن سعد

	جوانِ جوانبخت روشن ضمیر			بدولت جوان و بتدبیر پیر
	بدانش بزرگ و بهمت بلند			ببازو دلیر و بدل هوشمند
	زهی دولت مادر روزگار			که رودی چنین پرورد در کنار
	بدست کرم آب دریا ببرد			برفعت محلّ ثریا ببرد
	زهی چشم دولت بروی تو باز			سَرِ شهریاران گردنفراز
	صدف را که بینی ز دُر دانه پر			نه آن قدر دارد که یکدانه دُر

---

1. 	دلت باد پیوسته چون تن درست			بداندیش پیوسته تدبیر سست

2. اصل از آن فرع.
3. در بعضی از نسخ این بیت نیز هست:

   	اتاپک محمد شه نیکبخت			خداوند تاج و خداوند بخت