این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۳۲ —
ادراک مشغول می‌کند، سبب اینست و موجب همینست[۱] که پختگان دم خامی زده‌اند و رسیدگان اقرار ناتمامی کرده و ملائکه ملأ اعلی بعجز از ادراک این[۲] معنی اعتراف نموده که ما عَرفناکَ حقَ مَعرفتک. پایان بیابان معرفت که داند که روندهٔ این راه را در هر قدمی قدحی بدهند، و مستی تنک شراب ضعیف احتمال در قدم اول بیک قدح مست و بیهوش می‌گرداند و طاقت شراب زلال محبت نمی‌آرند و بوجد از حضور غایب می‌گردند و در تیه حیرت می‌مانند و بیابان بپایان نمی‌رسانند.
| درین ورطه کشتی فروشد هزار | که پیدا نشد تختهٔ بر کنار | |||||
امیرالمؤمنین ابوبکر صدیق رضی الله عنه نکو گفته است یا من عَجزَ عَن مَعرِفَته کمالَ معرفةالصدیقین معلوم شد که غایت معرفت هر کس مقام انقطع اوست بوجد از ترقی.
| ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز | کان سوخته را جان شد و آواز نیامد | |||||
| این مدعیان در طلبش بی‌خبرانند | کانرا که خبر شد خبری باز نیامد | |||||
نشان دریای آتشین از که میپرسی[۳] که بر کنار می‌سوزند[۴].
بیابان این ورطه از چه میپرسی که هیچ آفریدهٔ این معنی را مفهوم نکرده
| کسی را در این بزم ساغر دهند | که داروی بیهوشیش در دهند[۵] | |||||
