برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۱۱

در آداب صحت

— ۱۹۷ —

---

	چه حاجت که با او کنی دشمنی			که او را چنین دشمنی در[۱] قفاست

* * *

تلمیذ بی ارادت عاشق بی زرست و رونده بی معرفت مرغ بی پر و عالِم بی عمل درخت بی بَر و زاهد بی علم خانه بی در

* * *

مراد از نزول قرآن^[۲] تحصیل سیرت خوبست نه ترتیل سورت مکتوب عامی متعبد پیاده رفته است و عالم متهاون سوار خفته عاصی که دست بردارد به از عابد که در سر دارد

	سرهنگ لطیف خوی دلدار			بهتر ز فقیه مردم آزار

* * *

یکی را گفتند عالم بی عمل بچه ماند گفت بزنبور بی عسل

	زنبور درشت بی مروت را گوی			باری چو عسل نمی دهی نیش مزن

* * *

مرد بی مروت زنست و عابد با طمع رهزن

	ای بناموس کرده جامه سپید			بهر پندار خلق و نامه سیاه
	دست کوتاه باید از دنیا			آستین خوه دراز و خوه کوتاه

* * *

دو کس را حسرت از دل نرود و پای تغابن از گل بر نیاید تاجر کشتی شکسته و وارث با قلندران^[۳] نشسته

---

1. که وی را چنان دشمن اندر.
2. ص: مراد نزول.
3. قلندریان.