این برگ هم‌سنجی شده‌است.
باب هشتم
— ۱۹۴ —
| عام نادان پریشان روزگار | به ز دانشمند نا پرهیزگار | |||||
| کان بنا بینائی از راه اوفتاد | وین در چشمش بود و در چاه اوفتاد | |||||
* * *
جان در حمایت یک دمست و دنیا وجودی میان دو عدم دین بدنیا فروشان خرند یوسف بفروشند تا چه خرند اَلَم اَعهد اِلَیکم یا بَنی آدم اَن لا تَعبدوا الشیطان
| بقول دشمن پیمان دوست بشکستی | ببین که از که بریدی و با که پیوستی | |||||
* * *
شیطان با مخلصان بر نمی آید و سلطان با مفلسان
| وامش مده آنکه بی نمازست | گر چه دهنش ز فاقه بازست | |||||
| کو فرض خدا نمی گزارد | از قرض تو نیز غم ندارد | |||||
| امروز دو مردم بیش گیرد مرکن | فردا گوید تربی ازینجا بر کن | |||||
* * *
هرکه در زندگانی نانش نخورند چون بمیرد نامش نبرند لذت انگور بیوه داند نه خداوند میوه یوسف صدیق علیه السلام در خشک سال مصر سیر نخوردی تا گرسنگان[۱] فرامش نکند
| آنکه در راحت و تنعم زیست | او چه داند که حال گرسنه چیست | |||||
| حال درماندگان[۲] کسی داند | که باحوال خویش در ماند | |||||
| ای بر مرکب تازنده سواری هشدار | که خر خار کش مسکین در آب و گلست | |||||
