برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۰۳

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
در آداب صحبت
— ۱۸۹ —


  ولی ز باطنش ایمن مباش و غره مشو
که خبث نفس نگردد بسالها معلوم  

* * *

هرکه با بزرگان[۱] ستیزد خون خود ریزد

  خویشتن را بزرگ پنداری راست گفتند یک دو بیند لوچ  
  زود بینی شکسته پیشانی تو که بازی کنی بسر با غوچ  

* * *

پنجه با شیر زدن و مشت با شمشیر[۲] کار خردمندان نیست

  جنگ و زور آوری مکن با مست پیش سر پنجه در بغل نه دست  

* * *

ضعیفی که با قوی دلاوری کند یار دشمنست در هلاک خویش

  سایه پرورده را چه طاقت آن[۳] که رود با مبارزان بقتال  
  سست بازو بجهل می فکند پنجه با مرد آهنین چنگال  

* * *

بی هنران هنرمند را نتوانند که بینند همچنانکه سگان بازاری سگ سید را مشغله بر آرند و پیش آمدن نیارند یعنی سفله چون بهنر با کسی بر نیاید بخبثش در پوستین افتد

  کند هر آینه غیبت[۴] حسود کوته دست
که در مقابله گنگش بود زبان مقال  

  1. تنها نسخه ص: زیرکان.
  2. پنجه با شیر انداختن و مشت با شمشیر زدن.
  3. ص: آنک.
  4. ص: عیبت.