برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۰۰

باب هشتم

— ۱۸۶ —

---

	گر از بسیط زمین عقل منعدم گردد			بخود گمان نبرد هیچکس که نادانم

* * *

ده آدمی بر سفره‌ای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم بسر نبرند حریص با جهانی گرسنه است و قانع بنانی سیر حکما گفته‌اند توانگری^[۱] بقناعت به از توانگری^[۲] ببضاعت

	روده تنگ بیک نان تهی پر گردد			نعمت روی زمین پر نکند دیده تنگ

	پدر چون دور عمرش منقضی گشت			مرا این یک نصیحت کرد و بگذشت
	که شهوت آتشست از وی بپرهیز			بخود بر آتش دوزخ مکن تیز
	در آن آتش نداری طاقت سوز			بصبر آبی برین آتش زن امروز

* * *

هر که در حال توانائی نکوئی نکند در وقت ناتوانی سختی بیند

	بد اختر تر از مردم آزار نیست			که روز مصیبت کسش یار نیست

* * *

هرچه زود بر آید دیر نپاید

	خاک مشرق شنیده‌ام که کنند			بچهل سال کاسه‌ای[۳] چینی
	صد بروزی کنند در مردشت			لاجرم قیمتش همی بینی

	مرغک از بیضه برون آید و روزی طلبد			و آدمی بچه ندارد خبر و[۴] عقل و تمیز

---

1. درویشی.
2. س: توانگری بقناعتست نه.
3. کاسه.
4. خبر از.