برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۲۹۰

باب هفتم

— ۱۷۶ —

---

اسلام وارث ملک سلیمان اعدل ملوک زمان مظفر الدنیا والدین تابک ابی بکر سعد^[۱] ادام‌الله ایامه و نصر اعلامه

	پدر بجای پسر هرگز این کرم نکند			که دست جود تو با خاندان آدم کرد
	خدای خواست که بر عالمی ببخشاید			ترا برحمت خود پادشاه عالم کرد

قاضی چو سخن بدین غایت رسانید وز حدّ قیاس ما اسب مبالغه در گذرانید بمقتضای حکم قضا رضا دادیم و از ما مضی در گذشتیم و بعد از مجارا طریق مدارا^[۲] گرفتیم و سر بتدارک بر قدم یکدگر نهادیم و بوسه بر سر و روی هم دادیم و ختم سخن برین بود^[۳]

	مکن ز گردش گیتی شکایت ای درویش			که تیره بختی اگر هم برین نسق مردی
	توانگرا چو دل و دست کامرانت هست			بخور ببخش که دنیا و آخرت بردی

---

1. اتابک ابوبکربن سعدبن زنگی.
2. مدارا پیش.
3. ص: بود والله للمستعان.