این برگ هم‌سنجی شده‌است.
در فضیلت قناعت
— ۹۳ —
| هر چه از دونان بمنت خواستی | در تن افزودیّ و از جان کاستی | |||||
و حکیمان گفته‌اند آب حیات اگر فروشند فی‌المثل بآب روی دانا نخرد که مردن بعلت به از زندگانی بمذلت
| اگر حنظل خوری از دست خوشخوی[۱] | به از شیرینی از دست ترشروی | |||||
حکایت
یکی از علما خورنده بسیار داشت و کفاف اندک یکی را از بزرگان که درو معتقد بود[۲] بگفت روی از توقع او در هم کشید و تعرض[۳] سؤال از اهل ادب در نظرش قبیح[۴] آمد
| ز بخت روی ترش کرده پیش یار عزیز | مرو که عیش برو نیز تلخ گردانی | |||||
| بحاجتی که روی تازه روی و خندان رو | فرو نبندد کار گشاده پیشانی | |||||
آورده‌اند که اندکی در وظیفه او زیادت کرد و بسیاری از ارادت کم دانشمند چون پس از چند روز مودّت معهود بر قرار ندید گفت
| بِئسَ المطاعِمُ حینَ الذُلِ یَکسبها | القدر مُنتصب وَالقدرُ مَخفوض | |||||
| نانم افزود و آبرویم کاست | بینوائی به از مذلت خواست | |||||
