این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۲۲۱ —
| ای گرگ نگفتمت که روزی | بیچاره شوی بدست یوزی | |||||
| کدام قوت و مردانگی و برنائی | که خشم‌گیری و با نفس خویش برنائی | |||||
| خدا را در فراخی خوان و در عیش و تن آسانی | نه چون کارت بجان آید خدا از جان و دل خوانی | |||||
| گهی کاندر بلا مانی خدا خوانی... | چو بازت عافیت بخشد سر از طاعت بگردانی | |||||
