برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۶۶

— ۲۱۶ —

---

---

	اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت			ازان بهتر که در پهلوی مجهولی نشانندت

---

	این بار نه بانگ چنگ و نای و دُهلست			کاین بار شکار[۱] شیر و جنگ مُغلست

---

	از مایهٔ بیسود نیاساید مرد			مار از دم خویش چند بتواند[۲] خورد

---

	گمان مبر که جهان اعتماد را[۳] شاید			که بی‌عدم نبود هرچه در وجود آید

---

	بیچاره که در میان دریا افتاد			مسکین چکند که دست و پائی نزند

---

	توان نان خورد اگر دندان نباشد			مصیبت آن بود که نان نباشد

---

	چکند مالک مختار که فرمان ندهد			چکند بنده که سر بر خط فرمان ننهد

---

	وقتی دل دوستان بجنگ آزارند			چندانکه نه جای آشتی بگذارند[۴]

---

	گفتم که برانداز پی چاه امید (؟)			افسوس که دلو نیز در چاه افتاد

---

	دروغی که حالی دلت خوش کند			به از راستی کت مشوش کند

---

	غریب شهر کسان تا نبوده باشد مرد			ازو درست نیاید غم غریبان خورد

---

	سلطان که بمنزل گدایان آید			گر بر سر بوریا نشیند شاید

---

	در طالع من نیست که نزدیک تو باشم			میگویمت از دور دعا گر برسانند

---

1. این بار مصاف.
2. چیز نتواند.
3. اعتبار را.
4. نگذارند.