برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۶۵

مفردات^[۱]

در پند و اخلاق

	دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب			نسل بریده به که موالید بی‌ادب

---

	خیری که برآیدت بتوفیق از دست			در حق کسی کن که درو خیری هست

---

	گر سفله بمال و جاه از آزاده بهست			سگ نیز بصید از آدمیزاده بهست

---

	کس نیست که مهر تو درو شاید بست			پس پیش تو ناچار کمر باید بست

---

	دولت جاوید بطاعت درست			سود مسافر ببضاعت درست

---

	گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست			گر نامه رد کنند گناه رسول نیست

---

	رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت			من خود ننهم دلی که بر باید داشت[۲]

---

	هر که گوید کلاغ چون بازست			نشنوندش که دیده‌ها بازست

---

	گر راه نمائی همه عالم راهست			ور دست نگیری هه عالم چاهست

---

	خواهی که بطبعت همه کس دارد دوست			با هر که در اوفتی چنان باش که اوست

---

1. در نسخهٔ قدیم این عنوان نیز هست: و له مِن الفرادی علی معان شئی.
2. دل که بباید برداشت.