پرش به محتوا

برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۳

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
دیباچه
— ۹ —

کردگار و پرتو لطف پروردگار ذخر زمان و کهف امان المؤید من السماء المنصور علی الأعداء عضدالدولة القاهره سراج الملة الباهره جمال الانام مفخر الاسلام سعدبن الاتابک الاعظم شاهنشاه المعظم مولی ملوک العرب والعجم سلطان البر و البحر وارث ملک سلیمان مظفر الدین ابی بکر بن سعدبن زنگی ادام الله اقبالهما و ضاعف جلالهما و جعل الی کل خیر مالهما و بکرشمه لطف خداوندی مطالعه فرماید

  گر التفات خداوندیش بیاراید نگارخانه چینی و نقش ارتنگیست  
  امید هست که روی ملال در نکشد ازین سخن که گلستان نه جای دلتنگیست  
  علی الخصوص که دیباچه همایونش بنام سعد ابوبکر سعدبن زنگیست  

***

دیگر عروس فکر من از بی‌جمالی سر بر نیارد و دیدهٔ یأس از پشت پای خجالت برندارد و در زمرهٔ صاحب دلان متجلی نشود مگر آنکه که[۱] متّحلی گردد بزیور قبول امیرکبیر عالم عادل مؤید مظفر منصور ظهیر سریر سلطنت و هشیر تدبیر مملکت کهف الفقرا ملاذالغربا مربّی الفضلا محبّ‌الاتقیا افتخار آل فارس یمینُ‌الملک ملک‌الخواص[۲] فخرالدولة والدین غیاث‌الاسلام و المسلمین عمدة الملوک والسلاطین ابوبکر بن ابی نصر اطال الله عمره واجلّ قدره و شرح صدره و ضاعف اجره که ممدوح اکابر آفاقست و مجموع مکارم اخلاق

  هر که در سایه عنایت اوست گنهش طاعتست و دشمن دوست[۳]  

  1. مگر آنگه.
  2. بعد از خواص در متن این کلمه است (باربک) که معلوم نشد چیست و در نسخه پاریس همین کلمه (بالجود است.) و در نسخ دیگر نیست.
  3. س طاعتش میکنند دشمن و دوست.