برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۲۹

— ۱۷۹ —

---

* * *

	جزای نیک و بد خلق با خدای انداز			که دست ظلم نماند چنین که هست دراز
	تو راستی کن و با گردش زمانه بساز			که مکر هم بخداوند مکر گردد باز

* * *

	گروهی از سر بی‌مغز بیخبر گویند			بریده به سر بدگوی تا نگوید راز
	من این ندانم، دانم تأمل اولیتر			که تره نیست که چون برکنی بروید باز

* * *

	هرچه میکرد با ضعیفان دزد			شحنه با دزد باز کرد امروز
	ملخ آمد که بوستان بخورد			بوستانبان، ملخ بخورد امروز

* * *

	پدر که جان عزیزش بلب رسید چگفت؟			یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز
	بدوست گرچه عزیزست راز دل مگشای			که دوست نیز بگوید بدوستان عزیز

* * *

	ملکداری با دیانت[۱] باید و فرهنگ و هوش			مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار باش
	پادشاهان پاسبانانند خفتن شرط نیست			یا مکن، یا چون حراست میکنی بیدار باش

* * *

	پادشاهان پاسبانانند مر درویش را			پند پیران[۲] تلخ باشد بشنو و بدخو مباش
	چون کمند انداخت دزد و رخت مسکینی ببرد[۳]			پاسبانِ خفته خواهی باش و خواهی گو مباش

* * *

	پروردگار خلق خدائی بکس نداد			تا همچو کعبه روی بمالند بر درش

---

1. ملکداری را دیانت.
2. حق پیران.
3. رخت مسکین پاک برد.