این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۷۶ —
| اگرچه غالبی از دشمن ضعیف بترس | که تیر آه سحر با نشانه میآید | |||||
* * *
| ای غره برحمت خداوند | در رحمت او کسی چگوید | |||||
| هرچند مؤثرست باران | تا دانه نیفکنی نروید | |||||
* * *
| بندگان را ز حد بدر منواز | این سخن سهل تستری گوید | |||||
| کانکه با خود برابرش کردی | بیم باشد که برتری جوید[۱] | |||||
| بود در خاطرم که یکچندی | گرچه هستم باصل و دانش خر | |||||
| بخرد با فرشته هم پهلو | سخن نظم، نظم دانهٔ در | |||||
| تا مگر گردد از ایادی تو | تنگم از مرده ریگ مردم پر | |||||
| چون نبودیم در خور خدمت | گفت عفوت که السلامة مر | |||||
| بندگی درت کنم چندی | بی‌ریا همچو ایبک و سنقر | |||||
| ترک کردیم خدمت و خلعت | نه دیار عرب نه شیر شتر[۲] | |||||
* * *
| برای ختم سخن دست بر دعا داریم | امیدوار قبول از مهیمن غفار | |||||
| همیشه تا که فلک را بود تقلب دور | مدام تا که زمین را بود ثبات و قرار | |||||
| ثبات عمر تو باد و دوام عافیتت | نگاهداشته از نائبات لیل و نهار | |||||
| تو حاکم همه آفاق وآنکه حاکم تست | ز بخت و تخت جوانی و ملک برخوردار | |||||
