برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۱۰

— ۱۶۰ —

---

	راحت هستی و رنج نیستی			بر شما بگذشت و بر ما هم گذشت[۱]

* * *

	بیا که پرده برانداختم ز صورت حال			من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت
	دعای خیر تو گویم گرم نواخت کنی			وگر خلاف کنی بر خلاف خواهم گفت

* * *

	بتماشای میوه راضی شو			ایکه دستت نمیرسد بر شاخ
	گر مرا نیز دسترس بودی			بارگه کردمی و صفه و کاخ
	و آدمی را که دست تنگ بود			نتواند نهاد پای فراخ

* * *

	چه سود از دزدی آنگه توبه کردن			که نتوانی کمند انداخت بر کاخ
	بلند از میوه گو کوتاه کن دست			که کوته خود ندارد دست بر شاخ[۲]

* * *

	شنیدم که بیوه زنی دردمند			همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد
	هر آن[۳] کدخدا را که بر بیوه‌زن			ترحم نباشد زنش بیوه باد

ظاهراً در ستایش صاحبدیوانست

	یارب کمال عافیتت بر دوام باد			اقبال و دولت و شرفت مستدام باد
	سال و مهت مبارک و روز و شبت بخیر			بختت بلند و گردش گیتی بکام باد
	فردا که هر کسی بشفیعی زنند دست			حشر تو با رسول علیه‌السلام باد
	فرزند نیکبخت تو نزد خدا و خلق			همچون تو نیک عاقبت و نیکنام باد

---

1. این قطعه تنها در یک نسخه است.
2. در بعضی از نسخ گلستان هم این قطعه ثبت شده.
3. که هر.