برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۰۸

— ۱۵۸ —

---

* * *

	ره نمودن بخیر ناکس را			پیش اعمی چراغ داشتنست
	نیکوئی با بدان و بی‌ادبان			تخم در شوره بوم کاشتنست

* * *

	دشمن اگر[۱] دوست شود چند بار			صاحب عقلش نشمارد بدوست
	مار همانست بسیرت[۲] که هست			ورچه بصورت بدر آید ز پوست

* * *

	دهل را کاندرون زندان بادست			بگردون میرسد[۳] فریادش از پوست
	چرا درد نهانی برد[۴] باید؟			رها کن تا بداند دشمن و دوست[۵]

* * *

	ماه را دید مرغ شب پره گفت			شاهدت روی و دلپذیرت خوست
	وینکه خلق آفتاب خوانندش			راست خواهی بچشم من نه نکوست
	گفت خاموش کن[۶] که من نکنم			دشمنی با وی از برای تو دوست

* * *

	خواست تا عیبم کند پروردهٔ بیگانگان			لاغری بر من گرفت آن کز گدائی فربهست
	گرچه درویشم بحمدالله مخنث نیستم			شیر اگر مفلوج باشد همچنان از سگ بهست

* * *

	ای نفس چون وظیفهٔ روزی مقررست			آزاد باش تا نفسی روزگار هست
	از پیری و شکستگیت هیچ باک نیست			چون دولت جوان خداوندگار هست

---

1. دشمنی ار.
2. بمعنی.
3. میرود.
4. خورد.
5. این قطعه خالی از مزاح نیست.
6. شو.